گیرنده های کبدی ایکس (LXRs)، از جمله فاکتورهای رونویسی فعال شونده توسط لیگاند متعلق به ابر خانواده گیرنده هورمونی هسته ای هستند، که بیان ژن های درگیر در هموستاز کلسترول را تنظیم می کند. ایزوفرم های LXRa و LXRb با فعال سازی هترودایمر گیرنده های رتینوئید ایکس (RXR) و تشکیل کمپلکس LXR/RXR به یک «عنصر پاسخ LXR» در ناحیه پروموتور ژن های هدف متصل شده و عمل خود را انجام می دهند.عمل اصلی LXRs تنظیم متابولیسم کلسترول است.آگونیست های طبیعی شامل مشتقات کلسترول اکسید شده هستند که اکسی استرول نامیده می شوند. در سال های اخیر،LXRs تنظیم کننده های مهم رونویسی متابولیسم کربوهیدرات ها و لیپیدها شناخته شده اند. گیرنده های کبدی ایکس به عنوان حس گرهای استروئیدی (کلسترولی) عمل می کنند به طوریکه از طریق تحریک انتقال معکوس کلسترول و فعال شدن برگشت اسیدهای صفراوی در کبد از اضافه بار کلسترول سلولی جلوگیری می کنند. این نتایج منجر به شناخت آگونیست های LXR به عنوان یک عامل ضد بیماری تصلب شرائین در موش های آترواسکروزیس شد. در این مقاله، ساختار و مکانیسم فعالیت LXRs، آگونیست های و آنتاگونیست های آن، تنظیم بیان LXR و نقش این گیرنده ها در متابولیسم کلسترول را بحث خواهیم کرد. هدف این مقاله خلاصه کردن اطلاعات پایه ای در مورد پاتولوژی و فیزیولوژی LXR، همراه با نقش اختصاصی آن ها در متابولیسم کلسترول و بیماری های مربوط به آن می باشد.

سابقه و هدف: آنزیم سیتوکروم پی 3Aاز مهمترین آنزیمهای کبدی- روده ای است که بیش از 50 درصد داروهای موجود در بازار نیز عمدتا به وسیله آن متابولیزه و از بدن حذف می شوند. فعالیت متابولیکی این آنزیم به فاکتورهای متعددی بستگی دارد. از آنجائیکه تا کنون مطالعه ای سیستماتیک از فعالیت آنزیم سیتوکروم پی 3Aدر جمعیت ایرانی انجام نگرفته، این مطالعه به منظور بررسی فعالیت داخل بدنی آنزیم فوق با کمک میدازولام (به عنوان پروپ) در داوطلبین سالم مازندرانی انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 100 داوطلب سالم مازندرانی انجام شد. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیکی افراد (شامل سن، جنس، وزن)، 10 میلی گرم شربت میدازولام تجویز شد، سپس غلظت پلاسمایی میدازولام در نمونه های خونی جمع آوری شده در زمانهای0.5 ، 2 و 6 ساعت بعد از تجویز، با استفاده از دستگاه HPLC اندازه گیری شد. با استفاده از نرم افزار کینتیکیP-Pharm ، کلیرانس خوراکی میدازولام (CL.F) بعنوان معیاری از فعالیت آنزیم سیتوکروم پی 3Aمحاسبه گردید.یافته ها: میانگین سنی افراد تحت مطالعه 9.6±5.24 سال بود. 18 نفر زن و بقیه مرد بودند. داوطلبین پس از خوردن میدازولام در تمام موارد حالت خواب آلودگی را تجربه کردند. میانگین کلیرانس خوراکی میدازولام 98.20±22.77 لیتر بر ساعت بود که در خانمها (19.15±79.83 لیتر بر ساعت) بیشتر از آقایان (85.21±68.75 لیتر یر ساعت) بود (p<.001). حجم ظاهری انتشار کلی 44.50 ±65.312 لیتر و نیمه عمر حذف 68.0±96.2 به دست آمد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که فعالیت آنزیم سیتوکروم پی 3Aدر افراد ما در حد متوسط و طبیعی می باشد و کلیرانس خوراکی میدازولام در خانمها نیز بیشتر از آقایان می باشد.

مقدمه و هدف: یکی از مشکلات صنعت گله مادر، تجمع چربی های بطنی و افزایش شاخص های چربی پلاسمایی با پیشرفت دوره ی تولید است. این تغییرات، مرغ و خروس ها را مستعد ابتلا به بیماری های متابولیک و کاهش باروری می کند. این پژوهش با هدف مطالعه ی تاثیر روغن کتان و پودر زنجیبل روی متابولیسم چربی، پروفیل های لیپیدی و آنزیم های کبدی خروس مادر گوشتی انجام گرفت. مواد و روش ها: آزمایش با استفاده از 72 قطعه خروس مادر گوشتی راس 308 با سن 45 هفته و به صورت طرح کاملا تصادفی فاکتوریل (2×4) شامل 2 سطح پودر زنجبیل (صفر و 1/5 درصد جیره) و 4 سطح روغن کتان (صفر، 1، 2 و 3 درصد جیره) به مدت 10 هفته در 8 تیمار آزمایشی 3 تکرار و 3 قطعه خروس مادر در هر تکرار انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، مصرف پودر زنجبیل، روغن کتان باعث کاهش معنی دار غلظت تری گلیسرید و کلسترول پلاسمایی خروس های مادر گوشتی نسبت به گروه شاهد شد(0/05>p). اثرات متقابل سطوح مختلف پودر زنجبیل و روغن کتان نیز بر فراسنجه های فوق (تری گلیسرید و کلسترول کل پلاسمایی) معنی دار بود (0/05>p). مصرف پودر زنجبیل، باعث کاهش معنی دار لیپوپروتئین های با چگالی پایین و افزایش لیپوپروتئین های با چگالی بالا در پلاسمایی خون پرندگان شد(0/05>p)، در حالی که روغن کتان و اثرات همزمان پودر زنجبیل و روغن کتان تاثیر معنی داری بر لیپوپروتئین های با چگالی پایین و لیپوپروتئین های با چگالی بالا نداشت (0/05>p). غلظت گلوکز تحت تاثیر پودر زنجبیل و روغن کتان و نیز اثرات متقابل پودر زنجبیل و روغن کتان قرار نگرفت (0/05>p). افزودن سطح 1/5 درصد پودر زنجبیل باعث کاهش آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز شد (0/05>p)، در حالی که افزودن روغن کتان و همزمان روغن کتان و پودر زنجبیل تاثیری معنی داری روی آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز نداشت (0/05>p). اثر اصلی مصرف پودر زنجبیل، روغن کتان و اثرات متقابل پودر زنجبیل و روغن کتان در کاهش غلظت آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز پلاسمایی معنی دار بود (0/05>p). وزن کبد، وزن نسبی کبد و وزن چربی شکم، وزن نسبی وزن چربی شکم تحت تاثیر پودر زنجبیل و روغن کتان و نیز اثرات همزمان زنجبیل و کتان قرار نگرفت (0/05>p). نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر، مکمل کردن جیره خروس مادر به صورت همزمان با سطح 1/5 درصد پودر زنجبیل و سطح 2 درصد روغن کتان اثر مثبتی بر پروفیل لیپیدی و آنزیم های کبدی دارد.

زمینه و هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر داروی هفت گیاه (پاپریکا) بر تغییرات آنزیمی کبد و متابولیسم لیپید بدنبال تجویز اکسی تتراسایکلین در موش های صحرایی بود. مواد و روش ها: از مجموع 36 موش صحرایی نر نژاد اسپراگ-داوولی به 6 گروه مساوی تقسیم و بصورت زیر درمان شدند. گروه کنترل (نرمال سالین)، گروه کبد چرب FL (اکسی تتراسایکلین طولانی اثر (شرکت عرفان دارو) با دوز 120 میلی گرم بر کیلوگرم بصورت داخل صفاقی به مدت سه روز)، گروه کبد چرب-درمان یک FL1 (اکسی تتراسایکلین به مدت سه روز و سپس عصاره هفت گیاه روزانه 75 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 30 روز)، گروه کبدچرب-درمان دو FL2 (اکسی تتراسایکلین به مدت سه روز سپس عصاره هفت گیاه روزانه 100 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 30 روز)، گروه درمان سه-حفاظتی FL3 (عصاره هفت گیاه 75 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 15 روز سپس اکسی تتراسایکلین به مدت سه روز) و درمان چهار-حفاظتی FL4 (عصاره هفت گیاه 100 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 15 روز سپس اکسی تتراسایکلین به مدت سه روز). نتایج: پیش درمانی با عصاره هفت گیاه با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش معنی دار سطح آنزیم ASTنسبت به گروه کنترل شد (p<0. 05). پیش درمانی با عصاره هفت گیاه با دوز 75 میلی گرم نیز باعث کاهش معنی دار سطح آنزیمALT نسبت به گروه کنترل شد (p<0. 01). همچنین پیش درمانی با عصاره هفت گیاه با دوز 100 میلی گرم باعث کاهش معنی دار سطح آنزیم ALT نسبت به گروه کنترل و تمام گروه های دیگر شد (p <0. 001). غلظت کلسترول تام سرم در گروه کبد چرب (FL) دارای افزایش معنی داری نسبت به گروه های کنترل و FL1تا FL4 شد (p <0. 001). غلظت تری گلیسیرید سرم در گروه های کبد چرب (FL) و FL1دارای افزایش معنی داری نسبت به گروه FL4 بود (P<0. 001). غلظت HDLسرم در گروه FL4 دارای افزایش معنی دار نسبت به گروه های کنترل، FL و FL1 و در گروه FL3 نسبت به گروه های کبد چرب و Fl1 بود (p<0. 01). نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد عصاره هفت گیاه دارای تاثیر مثبت بر پیشگیری از بروز مسمومیت کبدی و تغییرات متابولیسم لیپید است و آثار حفاظتی در برابر تغییرات آنزیمهای کبد دارد.

سابقه و هدف: این پژوهش در راستای بررسی اثرات مهاری اکستاسی (MDMA) بر روی فعالیت آنزیمی سیتوکروم 2C19 کبدی که یکی از آنزیم های مهم کبدی در پروسه متابولیسم طیف وسیعی از داروها می باشد، با استفاده از امپرازول به عنوان نشانگر فعالیت آنزیم (پروب) سیتوکروم 2C19 و روش پرفیوژن کبد ایزوله شده موش صحرایی انجام گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از 20 موش صحرایی نر از نژاد Sprague-Dawley با وزن 250 الی 300 گرم استفاده شد. پس از ایزوله نمودن کبد حیوان، امپرازول با غلظت 400 میکرومولار عبور داده شده و غلظت امپرازول و متابولیت آن تعیین شد. سپس کبد با بافر پرفیوژن شستشو داده شده و MDMA با غلظت 300 نانوگرم در میلی لیتر به صورت یکطرفه از همان کبد برای مدت 30 دقیقه عبور داده شد. در مرحله بعد و متعاقب شستشوی مجدد کبد با بافر پرفیوژن، امپرازول برای بار دوم از کبد عبور داده شده و نسبت متابولیکی پس از مواجهه با MDMA تعیین گردید. این فرآیند در گروه دیگری از حیوانات با غلظت 600 نانوگرم در میلی لیتر از MDMA نیز تکرار شد. یافته ها: تحلیل داده های حاصل از نمونه های سه فاصله زمانی پایانی پس از مواجهه کبد با MDMA به ترتیب نشانگر 6/26 درصد و 6/20 درصد کاهش در میزان نسبت متابولیکی امپرازول در دو غلظت 300 و 600 نانوگرم در میلی لیتر از ماده بود. استنتاج: با توجه به نتایج این مطالعه، مواجهه کبد با MDMA می تواند موجب کاهش معنی دار در فعالیت سیتوکروم 2C19 شود. برای بررسی دقیق تر این موضوع نیاز به مطالعات بیش تر می باشد.

مقدمه: افزایش سن به دلیل همراه بودن با کاهش تحرک با بیماری های متابولیکی ازجمله کبدچرب همراه می باشد. هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه تمرینات مقاومتی متداول و کلاستر با باندکشی بر شاخص های متابولیکی-کبدی و عملکرد جسمانی زنان سالمند است. روش: در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور 66 زن سالمند 65 تا80 سال به صورت تصادفی به 3 گروه تمرینات سنتی (25نفر)، کلاستر (25نفر) و کنترل (16 نفر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هر هفته) تحت تمرین های مقاومتی یکسان الاستیک باند با فواصل استراحتی متفاوت قرارگرفتند. تست های عملکردی و نمونه های خون قبل و پس از پروتکل گرفته شدند. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه جهت مقایسه های بین گروهی و آزمون T همبسته جهت مقایسه های درون گروهی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معنی داری در وزن (296/0=P)، شاخص توده بدن (412/0=P)، قد (845/0=P)، تری گلیسیرید (166/0=P)، و آنزیم های کبدی AST(596/0=P)، ALT (571/0P=)، GGT(774/0=P) و شاخص های جدید کبد چرب FLI (135/0=P)، شاخص استیاتوز فرامینگهام FSI (445/0=P) وشاخص استیاتوزکبدی HSI (909/0=P) بین گروه های پژوهش وجود نداشت. نتیجه گیری: بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد تفاوت در فواصل استراحتی در تمرینات مقاومتی سنتی و کلاستر تاثیری بر ترکیب بدنی، آنزیم های کبدی و شاخص های جدید کبد چرب ندارد.

زمینه و هدف: با توجه به این­که یافتن داروهای جدید با عوارض جانبی کمتر برای کاهش قند در افراد دیابتی ضروری به نظر می­رسد، هدف مطالعه تعیین تأثیر عصاره میوه کور بر آنزیم­های کلیدی مسیرهای متابولیسم گلوکز در سلول های کبدی موش­های نر دیابتی بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 60 سر موش صحرایی به طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند. گروه های 1 تا 3 به ترتیب حیوانات نرمال که آب مقطر، غلظت 200 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره، و گروه های 4 تا 6 موش های صحرایی دیابتی که آب مقطر، غلظت200 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره را به ترتیب دریافت کردند. القاء دیابت با تزریق درون صفاقی ماده استرپتوزوتوسین با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم صورت گرفت. اندازه­گیری هورمون انسولین و گلوکز سرم با کیت مربوطه، فعالیت آنزیم های گلوکوکیناز و هگزوکیناز به روش دستی و بیان ژن فسفوفروکتوکیناز و گلوکز 6 فسفاتاز به روش Real Time-PCR صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون ناپارامتریک Kruskal-Wallis و آزمون تعقیبی Mann-Whitney تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تجویز عصاره، سطح سرمی گلوکز را کاهش و سطح سرمی انسولین و گلوکیناز و میزان بیان ژن های فسفوفروکتوکیناز-1 را در تمام گروه های دریافت کننده عصاره نسبت به گروه های کنترل افزایش داد و میانگین فعالیت آنزیم هگزوکیناز و بیان ژن گلوکز 6 فسفاتاز در بین بیشتر گروه­ها اختلاف معنی­داری نشان داد (001/0>P). نتیجه­گیری: تیمار حیوانات دیابتی با عصاره گیاه کور باعث کاهش معنی­دار قند خون و افزایش میزان انسولین سرمی گردید و هم­چنین منجر به بهبود وضعیت فعالیت آنزیم های دخیل در گلیکولیز شد. بنابراین، به نظر می­رسد که مصرف این میوه اثرات مفیدی بر روی قند خون و ترشح انسولین و هم­چنین متابولیسم قند داشته باشد.

سابقه و هدف: پی پرین آلکالوئید اصلی piper nigrum (فلفل سیاه) فعالیت آنزیم های میکروزومال کبدی را تغییر می دهد. پروب کافئین برای تعیین فعالیت آنزیم CYP1A2 استفاده می شود. آنزیم CYP1A2 از آنزیم های مهم در متابولیسم داروها می باشد که بیش از 13 درصد سیتوکروم های کبدی را تشکیل می دهد. این مطالعه به نقش احتمالی پیش مداوای پی پرین در غلظت کافئین می پردازد.مواد و روشها: این مطالعه به صورت Cross over در 20 داوطلب سالم (10 زن و 10 مرد) و در قالب دو گروه پلاسبو و پی پرین قبل از کافئین انجام شد. پس از ثبت اطلاعات فردی (شامل سن، جنس، قد، وزن)، پی پرین به صورت خوراکی با دوز mg15 طی سه روز متوالی تجویز شد و در روز چهارم پس از گرفتن نمونه بزاق اولیه،mg50 کافئین در یک نوشیدنی به افراد داده شد و در زمان های 0.5، 2.5 و 5 ساعت پس از مصرف کافئین، نمونه های بزاق تهیه شد و غلظت کافئین موجود در آن با استفاده از دستگاه HPLC (ستون C8، فاز متحرک متانول (40%) و آب (60%)، دتکتور UV با طول موج حداکثر 210 نانومتر و سرعت جریان مایع (0.8ml/min اندازه گیری شد. داده های مربوط به غلظت در افراد شرکت کننده در مطالعه با استفاده از نرم افزار P-Pharm تحلیل شدند. پارامترهای کینتیکی شامل کلیرانس، حجم انتشار، نیمه عمر در دو گروه مقایسه شدند (IRCT: 201209239271N3).یافته ها: محدوده سنی شرکت کنندگان بین 19 تا 23 سال و محدوده وزن بدن بین 45 تا 120 کیلوگرم و میانگین و انحراف معیار BMI، 24.71±4.69بود. نیمه عمر کافئین در گروه پی پرین 1.42±3.59 و در گروه پلاسبو 0.74±4.39 و کلیرانس در گروه پی پرین 8.76±20.17 و در گروه پلاسبو 1.86±14.94 بود. همچنین ثابت سرعت حذف در گروه پی پرین 0.09±0.22 و در گروه پلاسبو 0.03±0.16 به دست آمد. اختلاف بین تمامی پارامترهای کینتیکی به جز حجم ظاهری انتشار معنی دار بوده است (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، می توان گفت، که پی پرین متابولیسم کافئین را که عمدتا به وسیله CYP1A2 انجام می شود، تشدید می کند.